Εγώ το ποίημα δεν το λέω!

Τι είναι η 25η Μαρτίου αν όχι το παιδάκι σου με τα μπλε-λευκά του να λέει το ποιηματάκι του, κρατώντας άγαρμπα το σημαιάκι πάνω στο πόδι του; Τι είναι η εθνική εορτή αν όχι το παιδάκι σου, που τώρα έχει μεγαλώσει, να παρελαύνει;

Στιγμές σημαντικές για μια μάνα, δεν λέω, γεμάτες συγκίνηση μπλεγμένη με ολίγον απο εθνικό φρόνημα κλπ κλπ. Και έρχεται το πουλάκι σου και σου λέει μια ωραία πρωία: Μαμά, αυτό το ποίημα εγώ δεν το λέω! Δεν μου αρέσει!

Χα, και τώρα τι κάνεις; 

- Παραμένεις κουλ. Τι, δηλαδή; Θα πιέσεις το παιδί σου να κάνει κάτι που δεν θέλει μόνο και μόνο για να βιώσεις την εθνική παληγγενεσία; Προφανώς και όχι. 

- Προσπάθησε να μιλήσεις μαζί του για να καταλάβεις τι είναι αυτό που το ενοχλεί. Μπορεί να συμβαίνει κάτι πολύ απλό, όπως το ότι το ποίημα είναι δύσκολο, δυσνόητο ή υπερβολικά μεγάλο. Λογικό δεν είναι να αγχωθεί;

- Μην μπεις στη διαδικασία να συγκρίνεις το παιδί σου με τους συμμαθητές του. Γενικότερα, οι συγκρίσεις δεν ωφελούν πουθενά, και εν προκειμένω δεν μας νοιάζει τι θα κάνει ο Γιωργάκης, και πόσο δυνατά θα πει το ποίημά του;

- Εγώ σου προτείνω να κάνεις το παιδί να ανοιχτεί και αν μπορείς να το βοηθήσεις καλώς. Μην το προσπαθήσεις όμως υπερβολικά. Δώστου το περιθώριο να μην συμμετάσχει εάν δεν θέλει/μπορεί.

Να είσαι σίγουρη ότι με αυτή την ανάσα που θα πάρει, θα ηρεμήσει τους φόβους του και τελικά, εδώ είσαι και εδώ είμαι, θα πάει στη γιορτή και θα τα πει και μια χαρά. 

πηγη:allyou