Ιστορική αναδρομή του περμανάντ.

 

Η ιστορία του τεχνητού κατσαρώματος χρονολογείται από τον 18ο αιώνα. Συγκεκριμένα υπήρχε μία μέθοδος κατσαρώματος η οποία γινόταν σε περούκες και ονομαζόταν μόνιμο μπουκλάρισμα.

 

Η μέθοδος αυτή γινόταν ως εξής: τύλιγαν τις κομμένες τούφες μαλλιών σε ξυλάκια και στη συνέχεια τις έβραζαν για τρείς ώρες σε νερό στο οποίο είχαν προσθέσει βόρακα. Κατόπιν τις εξουδετέρωναν, βουτώντας αυτές σε ξίδι και στη συνέχεια κατασκεύαζαν την περούκα. Η μέθοδος αυτή εφαρμόστηκε και στο τριχωτό της κεφαλής.

 
 

Από τις πρώτες μέρες της εμφάνισή της η διαδικασία αυτή ήταν βασανιστική, πολύ επώδυνη αλλά και καταστροφική για το τριχωτό της κεφαλής και του δέρματος.

 
Η πρώτη σγούρυνση των μαλλιών έγινε με ένα ζεύγος λαβίδων που έφαπταν μεταξύ τους, τις οποίες ζέσταιναν σε πηγή θερμότητας. Οι λαβίδες ήταν αρκετά καυτές και μπορούσαν να κάψουν ακόμα και χαρτί.

 
Το 1905 ο Karl Nessler εφεύρε μια μηχανή για τεχνητό κατσάρωμα των μαλλιών, η οποία αποτελείτο από 12 ορειχάλκινους κυλίνδρους που κρέμονταν σαν πολυέλαιος από ειδική κατασκευή, με αντίθετα βάρη για να κρατήσει τους κυλίνδρους μακριά από το τριχωτό της κεφαλής ώστε να μην έρθουν σε επαφή με το δέρμα της κεφαλής. Στα μαλλιά έκανε εφαρμογή υδροξείδιο του νατρίου (καυστική σόδα) και κατόπιν οι κύλινδροι θερμαινόντουσαν στους 212ο F (100ο C). Για την ολοκλήρωση του κατσαρώματος χρειαζόντουσαν περίπου έξι ώρες.

 
 

Το μοντέλο στα πειράματα του Nessler ήταν η γυναίκα του, όπου στις δύο πρώτες προσπάθειες που έκανε οδήγησαν στο κάψιμο των μαλλιών της και σε εγκαύματα στο δέρμα του τριχωτού της κεφαλής.

 
Άλλοι εφευρέτες προσπάθησαν να βελτιώσουν τη μηχανή του Nessler κάνοντας μικρότερους κυλίνδρους, αλλάζοντας τον τρόπο που τα μαλλιά ήταν τυλιγμένα καθώς και άλλες χημικές ουσίες. Οι χημικοί της εποχής διαπίστωσαν ότι μια αλκαλική χημική ουσία από βόρακα και αμμωνία αντιδρούσε καλύτερα στα μαλλιά. Η μέθοδος βελτιώθηκε και η μηχανή χρησιμοποιήθηκε το 1909 στο Λονδίνο για τα μακριά μαλλιά των γυναικών της εποχής.

 
 

Ο Nessler είχε μετακομίσει στο Λονδίνο και κατά τη διάρκεια του Α΄Παγκοσμίου Πολέμου, οι Βρετανοί τον είχαν φυλακίσει επειδή ήταν Γερμανός και τον ανάγκασαν να παραδώσει τα περιουσιακά του στοιχεία. Το 1915 έφυγε για Νέα Υόρκη με ατμόπλοιο αγοράζοντας εισητήριο με άλλο όνομα. Φτάνοντας διαπίστωσε ότι εκατοντάδες αντίγραφα της μηχανής του ήταν σε χρήση, όπου τα περισσότερα δεν δούλεψαν καλά και ήταν αναξιόπιστα. Ανοίγει το πρώτο του κομμωτήριο στη Νέα Υόρκη και στη συνέχεια ακολούθησαν και άλλα σε διάφορα σημεία της Αμερικής.

 
 

Το 1928 η Marjorie Joyner κατοχύρωσε με δίπλωμα ευρεσιτεχνίας ένα κράνος με σχήμα θόλου που με τη βοήθεια ηλεκτρικού ρεύματος θέρμαινε τα μαλλιά. Δημιούργησε αυτή τη μηχανή για να βοηθήσει τις γυναίκες της Αφρικής να αλλάξουν τις σφιχτές μπούκλες των μαλλιών τους σε πιο χαλαρές. Επίσης απέδειξε ότι βοηθούσε τα μαλλιά των καυκάσιων γυναικών, δημιουργώντας μπούκλες στα ίσια μαλλιά τους.

 
 

Το 1938 ο Arnold F. Willatt εφεύρε το κρύο τεχνητό κατσάρωμα (ψυχρή περμανάντ). Δεν χρησιμοποιούσε μηχανή και δεν είχε θερμότητα.Τα μαλλιά τυλίγονταν σε ράβδους και εφαρμοζόταν λοσιόν αναγωγής που περιείχε θειογλυκολικό αμμώνιο. Στη συνέχεια εφαρμοζόταν λοσιόν οξείδωσης-υπεροξείδιο του υδρογόνου για να κλείσουν οι δισουλφιδικοί δεσμοί των τριχών και να σταθεροποιηθεί το νεο σχήμα των μαλλιών. Η όλη διαδικασία χρειαζόταν έξι ώρες σε θερμοκρασία δωματίου. 

 
To 1941 o Εvans και ο McDonough ήταν οι πρώτοι που χρησιμοποίησαν θειογλυκολικό οξύ, το οποίο έφερε επανάσταση στη βιομηχανία και άνοιξε το δρόμο για τη σύγχρονη περμανάντ.
Ο πειραματισμός των τεχνικών συνεχιζόταν και ο Jheri Redding (Robert William Redding) χημικός και κομμωτής χρησιμοποίησε οδοντογλυφίδες που είχαν σαν αποτέλεσμα μια πολύ σφιχτή μπούκλα που έγινε δημοφιλής στα μέσα της δεκαετίας του ’50 και σε όλη τη δεκαετία του ’60. 

 
Επίσης ανακάλυψε ένα προϊόν για τη χαλάρωση των φυσικών σγουρών μαλλιών το οποίο ονομάστηκε ‘’ Jheri curl ‘’ το οποίο έγινε δημοφιλές τη δεκαετία του 1980. Γινόταν η εφαρμογή του προϊόντος στα μαλλιά, τυλίγονταν σε ράβδους (μπικουτί), εφάρμοζαν ένα χημικό διάλυμα και μετά από ένα ορισμένο χρόνο παραμονής τα μαλλιά χαλάρωναν και στη συνέχεια τα ξέπλεναν. Πολλοί επώνυμοι χρησιμοποίησαν την τεχνική αυτή για να χαλαρώσουν τα πολύ σγουρά μαλλιά τους όπως ο Michael Jackson, Rick James, Eric Dickerson, Eddie Murphy κ.ά. Επίσης δημιούργησε και άλλα προϊόντα για την περιποίηση των μαλλιών. 

 
 

Στη δεκαετία του 1970 εφευρέθηκαν όξινα προϊόντα, τα οποία ήταν πιο ήπια για τα μαλλιά. Χρησιμοποιούσαν και θερμότητα όπου τοποθετούσαν την πελάτισσα σε στεγνωτήρα, αφού πρώτα κάλυπταν τα τυλιγμένα μαλλιά με πλαστικό κάλυμα. Αυτή η μέθοδος χρησιμοποιείται και σήμερα.

 
 

Τα στάδια εκτέλεσης της περμανάντ είναι: Τεστ ευαισθησίας, λούσιμο των μαλλιών, επιλογή μπικουτί, σωστή επιλογή της λοσιόν της περμανάντ, τύλιγμα μαλλιών, διαβροχή μαλλιών, εφαρμογή βοηθητικής θερμοκρασίας(προαιρετικά), έλεγχος κατσαρώματος, ξέβγαλμα της λοσιόν της περμανάντ, εφαρμογή εξουδετέρωσης, ξέβγαλμα της λοσιόν εξουδετέρωσης. Επίσης υπάρχουν και διάφοροι τρόποι τυλίγματος οι οποίοι εξαρτώνται από το μήκος των μαλλιών, την μπούκλα που επιθυμεί η πελάτισσα καθώς και το στυλ χτενίσματος της. Αυτοί είναι: τύλιγμα κλασικό, χτιστό, κάθετο, διπλό, τραπέζιο κ.ά.

 
Οι τύποι χημικών διαλυμάτων που χρησιμοποιούμε στην περμανάντ σήμερα είναι η αλκαλική και η όξινη. Ανάλογα τον τύπο και την κατάσταση των μαλλιών επιλέγουμε τη λοσιόν της περμανάντ όπως: Νο 0 για δύσκολα φυσικά μαλλιά, Νο 1 για φυσικά μαλλιά, Νο 2 για βαμμένα μαλλιά, Νο 3 για μαλλιά με μες, αποχρωματισμένα και ταλαιπωρημένα μαλλιά.
Τα κυριότερα συστατικά της λόσιόν της περμανάντ είναι: θειογλυκολικό οξύ, αμμωνία, οξέα φρούτων, απεσταγμένο νερό, χρώμα, άρωμα κ.ά. και της λοσιόν εξουδετέρωσης είναι: υπεροξείδιο του υδρογόνου, απεσταγμένο νερό, άρωμα, φωσφορικό οξύ, σορβικό οξύ, βενζοϊκό οξύ, προπυλενο-γλυκόλη κ.ά.

 
 

Ορισμένα σημεία του άρθρου αναφέρονται στην παρακάτω βιβλιογραφία.
Βιβλιογραφία: Κομμωτική Τέχνη – Δημιουργία - Φαντασία
Συγγραφέας: Αναστασία Γ. Κωτσάκη
Εκδόσεις: Σταμούλη Α.Ε, Αθήνα 2006
Κ.Β. 1984 ISBN: 960-351-646-5

πηγη:blogkommoton